„A Bump Along The Way” to podwójna historia inicjacyjna. W fabularnym debiucie Shelly Love opowiada o różnych, choć momentami równie tragikomicznych, perypetiach, doprowadzających do dojrzewania matki i córki. Silna, chociaż początkowa pełna niewypowiedzianego napięcia, więź między głównymi postaciami, jest tu zarówno źródłem dowcipnych sytuacji, ale przede wszystkim – siły i feministycznej energii napędzającej kolejne zdarzenia.
Bohaterki dokumentalnego filmu Shosh Shlam i Hilli Medali to zaledwie kilka reprezentantek wykluczonej grupy społecznej, jaką chiński rząd ochrzcił mianem tytułowych „kobiet-resztek”, którym nie udało się wyjść za mąż przed dwudziestym siódmym rokiem życia. Opowiadający o nich „Leftover Women” to wstrząsający i śmiały obyczajowo portret społecznego fenomenu, obnażający krępujące małżeńskie targi, krzywdzące randkowe konkursy i aranżowane matrymonialne spotkania. Przede wszystkim jednak – pokazujący trzy odważne i silne kobiety, które ośmielają się rzucić wyzwanie patriarchalnej, niesprawiedliwej chińskiej polityce i tradycji.
„Szalone noce z Emily” Madeleine Olnek, reżyserki pokazywanych podczas Mastercard Off Camera „Foxy Merkins” i „Codependent Lesbian Space Alien Seeks Same”, to podobnie, jak wspomniane tytuły, pełna humoru i komizmu sytuacyjnego, brawurowo zagrana kinowa propozycja nie tylko dla fanów dziewiętnastowiecznej literatury. Tym razem Olnek opowiada o wybitnej amerykańskiej poetce Emily Dickinson (w tej roli jak zawsze bezbłędna Molly Shannon). Feministyczne z ducha „Szalone noce z Emily” to przewrotny i nietypowy film biograficzno-historyczny, dekonstruujący skostniałe nieco i właściwe dla tego gatunku modele opowiadania.
Verida, bohaterka filmu „Flesh Out”, za trzy miesiące ma zostać wydana za mąż przez swoich rodziców. Zgodnie z powszechnie praktykowanym w Mauretanii zwyczajem, musi do tego czasu przytyć, żeby jej figura nabrała odpowiedni krągłych i rzekomo „idealnych kobiecych” kształtów. W swoim fabularnym debiucie reżyserka, Michela Occhipinti, uważnie przygląda się bestialskiej tradycji, jaką wciąż zostaje narzucona przez społeczeństwo i kulturę mauretańskim kobietom. Inspirowany częściowo prawdziwą historią film, dobitnie uświadamia jednak, że siła tkwi z jednej strony w buncie, z drugiej – w poczuciu kobiecej solidarności.
W swoim najnowszym filmie „Los sonámbulos” argentyńska reżyserka Paula Hernández przygląda się zmiennym i ulotnym nastrojom stworzonych przez siebie postaci. W centrum akcji umieszczając więź matki z córką, jaka zarówno fabularnie, jak i konstrukcyjnie opiera się na poczuciu solidarności i wzajemnego szacunku. Tym silniej wybrzmiewa finałowe wspólne działanie dwóch kobiet, razem mierzących się z najtrudniejszymi zdarzeniami.
W „Filles de Joie” główne bohaterki – Axelle, Conso i Dominic – są prostytutkami w burdelu położonym tuż przy belgijskiej granicy. Kolejne ujęcia wprowadzają widzów w trudny świat każdej z trzech centralnych postaci, które na co dzień muszą zmagać się z osobistymi problemami, a przede wszystkim – z systemową przemocą ze strony wykorzystujących swoją pozycję i władzę mężczyzn. W filmie Frédérica Fonteyne i Anne Paulicevich kobieca solidarność okazuje się być największą siłą, która pozwala bohaterkom poradzić sobie z dojmującym seksizmem, na jaki są narażone w pracy i poza nią.
Ponad dwadzieścia lat po pop-kulturowej fali związanej z „Girl Power”, kojarzonej w z zespołem Spice Girls, choć zapoczątkowanej niezależne formacje i alternatywne, punkowo-feministyczne społeczności, kobiece przyjaźnie i relacje nadal pozostają kulturową „szarą sferą”. Czas do niej zajrzeć. Filmy z sekcji „Siła sióstr” pokazują, że moc i rewolucyjny potencjał tkwi w siostrzeństwie i kobiecym spojrzeniu.
Festiwalowa sekcja rozprawia się ostro z uprzedzeniami i krzywdzącymi wyobrażeniami na temat żeńskiej przyjaźni, równocześnie proponując dowcipne często fabuły, z których każda zdaje słynny „test Bechdel”. Polegający na tym, że co najmniej dwie bohaterki rozmawiają na inne niż mężczyźni tematy.
