4 ciekawostki o Ralphie Fiennesie

Jak połknął aktorskiego bakcyla?
Aktor przyszedł na świat 22 grudnia 1962 roku w brytyjskim Ipswich. Jest najstarszym z sześciorga dzieci w rodzinie. Jego tata Mark Twisleton-Wykeham-Fiennes był fotografem, a mama Jennifer Anne Mary Alleyne Lash pisarką.

Jako dziecko nie myślał o karierze aktorskiej. Kochał malarstwo, rzeźbę i literaturę. Uczęszczał do szkoły dla chłopców Bishop Wordsworth. Potem rozpoczął naukę w Chelsea College of Art & Design, a po roku przeniósł się do Royal Academy of Dramatic Art.

Równocześnie udanie zadebiutował na teatralnych deskach i… połknął aktorskiego bakcyla. W 1989 roku przyłączył się do prestiżowego Royal Shakespeare Company, a także pierwszy raz zagrał na małym ekranie. A potem przyszedł czas na kino.

Jakie miał dzieciństwo?
Aktor pilnie strzeże swojej prywatności. Jego menadżerowie podkreślają, że nie ma takich pieniędzy, za które opowiedziałby o swoich partnerkach. Twierdzi, że od małego był skryty, a dziś widzi siebie jako cynika i sceptyka. Chętnie jednak opowiada dziennikarzom o swoim dzieciństwie. Wychowywał się w dużej ubogiej rodzinie i był najstarszym dzieckiem. Mówi, że niełatwo było mu dorastać z rodzicami artystami oraz szóstką rodzeństwa. Do dziś pamięta liczne przeprowadzki, obiady w postaci zupek w proszku i święta bez prezentów oraz fakt, że rodzice zawsze mieli debet na koncie.

Fiennes deklaruje też, że nie chce być ojcem. W „The New York Times” tłumaczył dziennikarzowi, że ponieważ musiał pomagać rodzicom w wychowywaniu sióstr i braci, rezygnuje z tego zajęcia w dorosłym życiu: „Miałem dzieci, kiedy sam byłem dzieckiem. Gdy przez lata musisz opiekować się młodszym rodzeństwem, skutecznie leczysz się z romantycznych wizji ojcostwa”.

Co zawdzięcza Spielbergowi?
Pierwszą kreacją, która przyniosła Fiennesowi popularność była rola w „Wichrowych wzgórzach”. Dzięki niej zagrał w „Liście Schindlera” Stevena Spielberga bezdusznego nazistowskiego komendanta obozu koncentracyjnego w Płaszowie, za którego był nominowany do Oscara i Złotego Globu, a także otrzymał nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej. To był prawdziwy przełom w jego karierze.

Ralpha Fiennesa można było zobaczyć również m. in. w: „Quiz Show”, „Dziwnych dniach”, a także w „Angielskim pacjencie”. Za tę ostatnią kreację Fiennes również otrzymał nominację do Oscara. Potem przyszła kolej na dramat „Kropla słońca”, komedię „Pokojówka na Manhattanie” oraz „Czerwonego smoka” i „Pająka”. W 2005 roku wcielił się w postać złego czarodzieja, Lorda Voldemorta w „Harrym Potterze”. W tym samym roku zagrał w „Wiernym ogrodniku”. Za tę rolę otrzymał nominację do BAFTY i Złotej Kaczki.  Dodajmy jeszcze role w melodramacie „Lektor”, w „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj”, „Księżnej”, „Gniewie tytanów”, „Grand Budapest Hotel”, a w 2015 roku Fiennes dołączył do obsady „Spectre”. Zaś dwa lata temu wcielił się w szefa kuchni Słowika w „Menu” i kolejny raz udowodnił, że nadal jest w świetnej formie.

Dlaczego boi się miłości?
Niewiele wiemy o jego życiu prywatnym. Prasa bulwarowa rozpisywała się o nim głównie, gdy był młody. Fiennes w 1993 roku poślubił aktorkę Alex Kingston. Para długo uchodziła za idealną, bo byli 10 lat narzeczeństwem. Jednak dwa lata po ślubie aktor porzucił żonę dla innej aktorki Franceski Annis, którą poznał w londyńskim teatrze Hackney Empire podczas prób do „Hamleta". Dla niego kobieta zakończyła trwający ponad 20 lat związek z fotografem Patrickiem Wisemanem, ojcem trójki jej dzieci. Aktor miał wówczas 32 lata, a jego wybranka… 50, więc brukowa prasa chętnie plotkowała na ich temat. Ten związek zakończył się w 2006 roku, kiedy media doniosły, że aktor zdradza swoją partnerkę.

Ralph Fiennes konsekwentnie rozmawia z dziennikarzami o swoich dokonaniach zawodowych, ale unika jak ognia zwierzeń natury osobistej.  W wywiadzie dla „Zwierciadła” zrobił wyjątek: „Romantyczne porywy serca to coś wspaniałego, ale tylko na początku związku. Boję się miłości, która oślepia, zagłusza zdrowy rozsądek. Nie lubię tracić kontroli, choć w teatrze może to być inspirujące i podniecające. W relacji międzyludzkiej bywa niestety… kłopotliwe”.