Nakładem wydawnictwa HarperCollins ukazała się książka dziennikarki Niny Siegal pod tytułem „Pamiętnikarze”. Pozycja ta dokumentuje rzeczywistość wojenną w Holandii, widzianą oczami jej mieszkańców i zapisaną w dziennikach prowadzonych w odpowiedzi na apel radiowy Gerrita Bolkesteina, ówczesnego ministra edukacji, sztuki i nauki. Do pisania pamiętników przyłączyli się wszyscy – dziennikarze, pisarze, nauczyciele, osoby publiczne, młodzież i dzieci. Niestety, nie wszystkie dzienniki przetrwały wojnę, a te, które udało się uratować stanowią żywy dowód doświadczeń wojennych przeciętnych obywateli.
Aby zachować obiektywizm, Nina Siegal wybrała świadectwa ukazujące różne punkty widzenia.
Inne niż wszystkie, intrygujące spojrzenie na historię drugiej wojny światowej i Holokaustu przez pamiętniki mieszkańców Holandii – relacje z pierwszej ręki, zwykłych ludzi żyjących w niezwykle trudnych czasach.
Opierając się na wybranych tekstach z kolekcji ponad dwóch tysięcy holenderskich pamiętników pisanych podczas drugiej wojny światowej, a dziś znajdujących się pod opieką archiwistów, „Pamiętnikarze” rzucają nowe światło na tę tragiczną część historii. Pozwalają spojrzeć na nią w świeży sposób, oczami między innymi sympatyzującego z nazistami policjanta czy żydowskiego dziennikarza, dokumentującego codzienne życie w obozie tranzytowym.
Dziennikarina Siegal – dorastająca w Stanach Zjednoczonych w rodzinie, która przeżyła Holokaust – zawsze się zastanawiała, jak drugiej wojny światowej doświadczali zwykli ludzie. Jako dziecko słyszała opowieści o wojnie i o dzienniku Anne Frank, ale były to albo lekcje moralności, albo historie z puentą. Aby odnalezienie się w amerykańskiej rzeczywistości było łatwiejsze, nigdy nie ujawniano jednak szczegółów przeszłości.
Kiedy dorosła już Siegal przeprowadziła się do Amsterdamu, pytania o historię powróciły, a wraz z nimi pojawiły się nowe: dlaczego w czasie wojny zginęło siedemdziesiąt pięć procent holenderskiej społeczności żydowskiej, podczas gdy w innych krajach Europy proporcje te były inne? Jak wpisuje się to w narrację o holenderskim ruchu oporu, o którym tak wiele słyszała, i jak odnosi się do słynnej tolerancji, o której ludzie w Holandii zawsze chętnie mówią? A w końcu, co być może najważniejsze, czy nie znając odpowiedzi na te pytania, mogłaby wychowywać w tym kraju żydowskie dziecko?
Wnikliwa i wyjątkowa książka „Pamiętnikarze”, będąca wynikiem analizy pamiętników zwykłych ludzi, pozwala zrozumieć naturę oporu, działanie pamięci oraz sposoby, w jakie rozpatrujemy i upamiętniamy przeszłość.
"Trzy z pamiętników, które wybrałam, napisane były przez Żydów – jeden z nich przeżył okupację w ukryciu, inny pisał w obozie koncentracyjnym, trzecia autorka przez jakiś czas mieszkała w Amsterdamie i była członkinią Rady Żydowskiej. Dwa wybrane przeze mnie pamiętniki spisane były przez holenderskich nazistów: jeden z nich był amsterdamskim policjantem, druga autorka to żona ambitnego nazistowskiego urzędnika, bywalczyni z Hagi. Jedna z pamiętnikarek była członkinią ruchu oporu, która uratowała wiele istnień ludzkich; ostatnia autorka to siedemnastoletnia pracownica fabryki, bez przynależności politycznej.
Wszyscy oni byli, w taki czy inny sposób, kluczowymi dokumentalistami nazistowskiej okupacji Holandii, a ich historie pokazują prywatną, osobistą wojnę, z którą pod faszystowskim uciskiem musiała się zmierzyć każda jednostka. Niektóre z tych głosów nie zostały jeszcze usłyszane; inne – wręcz przeciwnie, ale według mojej skromnej oceny w sposób niewystarczający."
Fragment tekstu
NINA SIEGAL jest autorką i dziennikarką, regularnie piszącą do działu kulturalnego „New York Timesa”. Doktoryzuje się w Amsterdamskiej Wyższej Szkole Dziedzictwa, Pamięci i Kultury Materialnej. Oprócz pracy dziennikarskiej, którą zajmuje się od lat dziewięćdziesiątych, Siegal opublikowała trzy powieści. Za drugą z nich otrzymała w 2006 roku stypendium Fulbrighta. Obecnie mieszka w Amsterdamie, z córką i psem. Za swoje teksty zdobyła wiele stypendiów i nagród, w tym 2021 Whiting Creative Nonfiction Grant.
